Το χωριό και ο κόσμος του (6) …..Απο τα χρόνια του προπερασμένου αιώνα μέχρι τις μέρες μας..

(από το οικογενειακό μας αρχείο)
Tον περασμένο αιώνα, ο τόπος γνώρισε πoλέμους, κατοχή και εμφύλιο. Αναφερόμαστε συχνά στο πόλεμο και την κατοχή, όμως λιγότερο ή και καθόλου στον εμφύλιο. Ίσως γιατί εδώ, «…που όλοι μας γνωριζόμαστε από ανήλικα παιδιά», θέλουν να μας πείσουν να ξεχάσουμε πράγματα που κάποια στιγμή χώρισαν τους ανθρώπους σε «φίλους και εχθρούς του λαού» (……), να μην ξυπνήσουν μνήμες , και κυρίως, να μην ξυπνήσει ο πόνος , που είχε αυτή η περίοδος. Που ήταν τόσο δυνατός, που έφερε βάσανα και καταστροφές…
Όμως, οι πρωταγωνιστές αυτής της περιόδου τα κατάφεραν και τα ξέχασαν από τότε. Έζησαν ξανά μαζί, αρμονικά, χωρίς τίποτα να θυμίζει τα γεγονότα εκείνα. Καταδικασμένοι εκείνης της περιόδου από λαϊκά δικαστήρια, ορκίζονταν μετά στα άλλα δικαστήρια για την «εθνικοφροσύνη» των δικαστών τους , για να μην καταδικαστούν και εξοριστούν .… Έβαλαν «πλάτη» ο ένας στον άλλο, για να διαβούν τις δυσκολίες, να φτιάξουν ξανά τη ζωή τους και μπορούσαν να παίρνουν ακόμη και «δανεική φωτιά» , αφού συχνά έλλειπαν και αυτά τα σπίρτα… Και τόσα άλλα καθημερινά, αλλά μεγάλα, που αποδεικνύουν ότι ο λαός τα ξεπέρασε.

Όμως είναι μια περίοδο που πρέπει να σώσουμε τις μνήμες και τα όποια στοιχεία υπάρχουν ακόμη γιατί είναι η ιστορία μας, ή πορεία του λαού μας και δεν πρέπει να την «κρύβουμε» κάτω απo το χαλί για οποιουσδήποτε λόγους. Χωρίς σκοπιμότητες, υστεροβουλίες και εκμετάλλευση. Οι άνθρωποι φεύγουν, τα γεγονότα όμως έγιναν. Ίσως τις περισσότερες φορές τις συνθήκες της ζωής του καθενός διαμορφώνουν πράξεις, που συνήθως δεν καταγράφει η «επίσημη Ιστορία». Τις προσπερνάει ως μικρής σημασίας. Καθορίζουν όμως την πορεία της κάθε οικογένειας και του ατόμου και εντέλει της κοινωνίας , μικρής ή μεγαλύτερης . Και εδώ καταγράφουμε απλά γεγονότα και μνήμες, να μην χαθούν μαζί με τους πρωταγωνιστές. Τίποτα άλλο.
Το 1948 λοιπόν , οι κάτοικοι του χωριού, όπως και πολλών άλλων, εγκαταλείπουν το χωριό και οδηγούνται σε τόπους που δεν γίνονταν πολεμικές επιχειρήσεις. Οι περισσότεροι οδηγήθηκαν στην περιοχή του Αγρινίου – Μεσολογγίου, όπου ως «ανταρτόπληκτοι», πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, έπαιρναν κάποιο βοήθημα για να ζήσουν .
Όλα αυτά γράφονταν στο «Οικογενειακό Βιβλιάριο Περιθάλψεως Συμμοριοπλήκτου» που φαίνεται στη συνέχεια, αναλυτικά με ημερομηνίες και ποσότητες .
Το συγκεκριμένο βιβλιάριο, αφορά οικογένεια 4 μελών, εκδόθηκε στο Μεσολόγγι 25-6-1949, με αναφορά εγκατάστασης της οικογένειας στη περιοχή την 1-9-1948. Έχει εγγραφές χορήγησης χρηματικών επιδομάτων από τον 7/1949 (επίδομα Απριλίου) μέχρι και τον Απρίλιο του 1950 (επίδομα Μαρτίου ) και μόνο μια εγγραφή «χορήγησης ειδών ιματισμού και κλινοστρωμνής» την 2-5-50. Την άνοιξη – καλοκαίρι του 1950, θεωρήθηκε πλέον ασφαλής η επιστροφή τους στο χωριό και έγινε ο «επαναπατρισμός». Με μολύβι στο εξώφυλλο υπάρχει η εγγραφή (με υπογραφή ) « Να δοθούν πέντε ζώα προς επαναπατρισμό».
Δεν έχουν σημασία ούτε τα ονόματα, ούτε τα είδη ή τα ποσά. Καταγράφονται εδώ ως ιστορικά στοιχεία μιας περιόδου που την πλήρωσαν ακριβά όλοι, με αίμα με πόνο, με βάσανα, που οι μνήμες ξεθωριάζουν και οι πρωταγωνιστές «φεύγουν»…
Πόσο «παραμυθένια» μοιάζουν αυτά (και είναι κι άλλα πολλά ακόμη) σήμερα…
(Χωριάτικοι Αντίλαλοι, τεύχος 135)
Γιάννης Γιαννακόπουλος